Thuis - het verhaal van Gerben Eilander
Na zich twee keer te hebben aangemeld voor het Coming Out Ontbijt op woensdag 11 oktober, kreeg Gerben Eilander maar geen reactie van de gemeente Hattem. Een typefout, zo bleek. En dus schreef hij op de valreep nog een keer de gemeente aan. En met succes! De geboren en getogen Hattemer, die zijn Veluwse leven verruilde voor een leven in Amsterdam, woont sinds vijf weken weer ‘thuis’ en schoof woensdag aan bij het eerste Coming Out Ontbijt tijdens de Coming Out Day.
‘Ook al zijn er maar vijf plekken beschikbaar, ik zou u willen verzoeken mij als zesde persoon aan tafel toe te laten. Ik denk dat ik een waardevolle bijdrage kan leveren aan het gesprek over diversiteit en inclusie.’ Gerben Eilander.
Vanaf zijn 37e woonde hij ruim 11 jaar in Amsterdam, maar nu is hij terug. Definitief. Hattem hield altijd een bijzonder plekje in zijn hart. Via vrienden, familie en het Kamp Haagse Kinderen, bleef hij nauw betrokken bij het reilen en zeilen in ‘zijn’ stad. Toch voelde hij zich hier lange tijd niet thuis.
“Als je anders bent - in mijn geval was dat vanwege mijn homoseksualiteit - dan is het moeilijk om je plek te vinden, laat staan op te eisen. Zeker als je jong bent. Ik zocht aansluiting en vond die niet. Althans, niet voldoende. Ik voelde me hier steeds minder thuis, dus ik vertrok.”
Toen hij een aantal jaar geleden las dat de regenboogvlag werd gehesen op het stadhuis in Hattem, liepen de tranen over zijn wangen. “Alsof er tegen mij, en alle Hattemers die zichzelf aan het ontdekken zijn, werd gezegd: je mag er zijn! Een ander denkt misschien ‘wat een onzin’. Maar voor mij symboliseert die vlag iets wezenlijks; jezelf kunnen en mogen zijn zoals je bent. Erkenning doet ertoe. Daar heb ik de toenmalige wethouder Carla Broekhuis ook voor bedankt. Het was ook het moment waarop Eilander wist dat hij ooit terug zou keren naar zijn geboorteplaats.
En nu is hij terug. Thuis. Zo voelt het. De oproep van de gemeente om deel te nemen aan het Coming Out Ontbijt en mee te praten over de invulling van het diversiteits- en inclusievraagstuk, voelde dan ook als een dan logische vervolgstap. “Een samenleving is niet statisch. We leren van elkaar en ontwikkelen met elkaar. Als mens, als samenleving. Daar wil ik graag mijn steentje aan bijdragen. De aanleiding was de Coming Out Day, maar het vraagstuk is veel breder. Ik heb gemerkt dat mensen je veel sneller accepteren, als ze elkaar beter kennen. Dat start bij de ontmoeting. Een gezonde nieuwsgierigheid naar de ander, geeft kleur aan je leven. En dan blijkt vaak dat je veel meer met elkaar gemeen hebt, dan niet.”
Dat wethouder Koen Castelein hem vroeg om dit jaar de regenboogvlag te hijsen, was dan ook een eer. “Het voelt voor mij persoonlijk alsof de cirkel rond is, maar ik hoop vooral dat het een begin is van een open gesprek met elkaar over wie we (willen) zijn.”