Denis: "Ik voel me een echte Hattemer"

Denis Jolwa voelt zich thuis in Nederland. Samen met Talitha en hun kinderen Neema, Elon en Nuru woont Denis inmiddels 7 jaar in Hattem. Een grote stap vanuit Tanzania, waar het leven van tijd tot tijd tot rust komt. Een land met andere normen en waarden, andere inzichten en een andere manier van leven. Een verhaal over Nederlander worden en zijn, over discriminatie, maar bovenal thuiskomen.

In juli 2017 zette Denis voor het eerst voet op Nederlandse bodem. “Letterlijk alles was nieuw voor mij. Een stofzuiger, een magnetron, ik vond het wonderlijke apparaten. Dat buizen de huizen verwarmden vond ik oprecht bijzonder. Met recht een cultuurschok. Mensen wonen anders, praten over andere dingen, vragen naar je privéleven en vinden veel. Heel veel, vooral van anderen. Oordelen doen mensen overal. Ook in Tanzania. Als je zelf het mikpunt wordt van discriminatie raakt dat je aan alle kanten.”

Bij zijn eerste baan in Zwolle hoort Denis hoe sommige collega’s over hem praten. Veelal in flarden, de taal is Denis nog niet machtig. Geluiden en bewegingen komen keihard binnen. “Waarom? Omdat ik een andere huidskleur heb?” Het gaat verder. Niet naar binnen mogen in Zwolse cafés en Zwolse fietsenmakers die je niet willen helpen bij een lekke band.

“Eenmaal in Hattem kreeg ik drie keer hulp aangeboden. Het zegt iets over de stad en de gastvrijheid. Toch merk ik ook in Hattem wel eens een vleugje discriminatie. Ik heb besloten mij er niet aan te storen. Om er geen tijd en energie aan te verspillen, al raakt het mij natuurlijk wel.”

Het was Talitha die een advertentie van eL-Tec in de krant las: ‘Statushouders gezocht met gevoel voor techniek.’  Denis is geen statushouder, hij heeft een verblijfsvergunning, maar besloot toch te solliciteren. “Binnen één uur was ik aangenomen. Ik werk er met veel plezier en krijg hulp bij het leren van de Nederlandse taal en technische woorden. Ik leer enorm veel door gesprekken met geweldige collega’s en binnen het team. Echt mijn plek. Ook de muziek van Tukker FM helpt mij bij het leren van de Nederlandse taal. Volgend jaar ga ik naar de Billy Goat. Ik kan niet wachten.” Met een heerlijke lach toont Denis de playlist in zijn telefoon vol Hollandse hits. Hits die hij woord voor woord mee kan zingen.

“In de dagelijkse omgang merk ik dat mensen voorzichtig zijn om iemand te kwetsen. Bang dat bepaalde woorden als discriminerend worden opgevat. Niet alles is echter discriminatie of wordt discriminerend bedoeld. Het gaat om bewustzijn en respect voor elkaar.

“Ik heb het in Hattem echt getroffen. De mensen gaan hier volstrekt anders met elkaar om dan in de grote stad. Toch wordt er ook hier gediscrimineerd op basis van huidskleur. Wat dat betreft zijn er ook in Hattem stappen te zetten. Ik voel me een echte Hattemer. Niet anders dan iedereen. Laten we iedereen een gevoel van ‘thuiskomen’ gunnen. Thuis in een stad waar je je welkom voelt. Net als ik.”

Denis: “Laten we iedereen een gevoel van thuiskomen gunnen.”